De symboliek hiervan heeft vele overeenkomsten met die van ons eigen leven. Eigenlijk niet zo vreemd, aangezien we zelf ook onderdeel zijn van diezelfde natuur, zij het met een andere cyclus. Ook wij reageren op de seizoensveranderingen en sommigen van ons hebben daar grote moeite mee. Die mensen ervaren óók een innerlijke onrust en het onstuimige, zoals dat buitenshuis zichtbaar is, en raken daardoor niet zelden van hun koers af. Voor de meeste seizoensgevoelige mensen wordt deze periode dan gekenmerkt door een gevoel van onbehagen, prikkelbaarheid, lusteloosheid, vermoeidheid, gebrek aan levenslust, motivatie enz. Je hoort dan vaak uitspraken als: 'Ik zit nu niet lekker in m'n vel', of: 'Ik kan niet tegen de winter', of: 'in de lente gaan al m'n kwalen weer over'. Dan heeft een sterke band met de natuur ook z'n nadelen..
Er is ook een kleine groep mensen voor wie het natte seizoen een zeer zware opgave is. Zij belanden in een sterke depressieve maalstroom en moeten hard vechten om niet 'koppie onder' te gaan. Als er dan in hun leven ook nog moeilijke en onoverzichtelijke gebeurtenissen plaatsvinden, dan kan het voor sommigen te zwaar worden. Heel af en toe horen we in onze omgeving over mensen die kennelijk aan het einde van hun mogelijkheden waren en zelf uit het leven gestapt zijn. Dat is een bijzonder trieste gebeurtenis die duizend vragen oproept en je even laat wankelen op je benen. Verslagenheid, boosheid, ongeloof en soms schuldgevoel bij de nabestaanden. Waarom..?, wanhoopsdaad..?, was het echt zo moeilijk..?, waarom zagen we dat niet aankomen..?, was dit echt onvermijdelijk..?, enz.
Met welke vragen en problemen zou het 'slachtoffer' geworsteld hebben voordat het besluit genomen werd..? We mogen er wel van uitgaan dat hij of zij geen uitweg meer zag, wat de problemen ook geweest zijn. Maar was er dan ook écht geen uitweg meer..? Welke problemen zijn zó groot dat je alleen nog maar kunt besluiten om te stoppen met leven..?