Wanneer we als mens geboren worden beginnen we
aan een nieuw leven zonder bewuste herinneringen uit eerdere
levens. Ook onze eerder verworven kennis en inzichten lijken te
zijn achtergebleven: een blanco start, als een onbeschreven
blad.
We hebben allemaal wel eens gedacht dat het misschien wel handig
zou zijn om toch wat kennis mee te nemen naar de 'nieuwe school'.
Dan hoef je immers niet alles meer opnieuw te leren want dat
lijkt zo'n verspilling van tijd en energie. Ons nieuwe leven zou
misschien een stuk eenvoudiger kunnen worden. Laten we er eens
van uit gaan dat dit inderdaad mogelijk zou zijn. Hoe zouden we
de wereld en haar andere bewoners dan ervaren..? En hoe zouden
die andere bewoners ons dan ervaren..?
Onze levens op aarde zijn in feite stageperioden in onze
geestelijke evolutie: de praktijklessen van het stoffelijke
bestaan. En de theorie is niet veel waard zonder de bijbehorende
praktijkervaring. Daarmee verandert immers 'het geleerde' in
'weten', en na vele aardse levens in 'wijsheid'.
Maar waarom dan iedere ronde wéér alle problemen van het
opgroeien meemaken, de kindertijd, de pubertijd, het moeizame
proces van volwassen worden. En als je dan eenmaal zover bent
loop je tegen nieuwe hindernissen aan in je omgeving, je werk,
je familie, je relatie, je gezondheid enz.
Misschien zijn al die herhalingen toch niet zo 'hetzelfde'
als het lijkt. Als jongen of als meisje opgroeien geeft een
totaal andere invulling van je leven. Evenals in Afrika geboren
worden of in Nederland. Je kunt bakker worden of ruimtevaarder,
postzegels verzamelen of in een bandje spelen.. En zo zijn er
nog duizenden andere mogelijkheden, die allemaal andere
bezigheden, contacten en situaties met zich meebrengen.
Eindeloos veel variatie en minstens zoveel leerstof in het
verschiet
dus. En door al die tegenstellingen leren we gaandeweg ook om
situaties vanuit verschillende perspectieven te bezien. Het valt
dus wel mee met die 'herhalingen' iedere keer als we op aarde
komen. Met oneindig veel mogelijkheden zal ieder leven van ons
zonder twijfel 'uniek' zijn. |
|
Een ander aspect is dat we samen met anderen ons leven
leiden. Alléén valt er immers niet zoveel te leren als
gezamenlijk. We geven elkaar telkens weer een aanleiding om met
iets nieuws aan de slag te gaan, gewoon door ons eigen (unieke)
leven te leiden, met onze eigen ideeën.
Stel dat we herinneringen en ervaringen uit vorige levens bewust
met ons mee zouden dragen tijdens ons huidige leven. Die
ervaringen, dat 'weten', zou afkomstig zijn van een ander leven
met andere omstandigheden en daar naadloos bij passen. Maar
zouden die ideeën ook zo goed bij ons huidige leven en onze
huidige belevingswereld passen..? Even extreem voorgesteld: stel
dat u in uw vorige leven in de rol van crimineel door het leven bent
gegaan en in dit leven als rechter.. Die carrière zal
waarschijnlijk niet lang duren! En het is al helemaal
niet voor te stellen als we bewust herinneringen van nóg meer
levens met ons mee zouden dragen. De verwarring zou dan compleet
zijn.
Op deze manier zou extra kennis geen gemak maar een last worden. Teveel
kennis maakt het onmogelijk om nieuwe lessen te leren binnen
onze geestelijke ontwikkeling. We kunnen er dus wel van uitgaan dat
een nieuw leven alleen kans van slagen heeft zolang we niet
gehinderd worden door eerdere 'kennis van zaken'.
Wij wensen u een prettig, leerzaam, maar vooral 'oningevuld'
leven ! |