|
|
Opgetekend:
6 april 2006..
Zoute, zilte tranen..,
een vrouw, diep in gebed.
Vóór haar een altaar met honderden kaarsjes,
daar achter een prachtig beeld.. |
| |
Alles heeft zij verloren, allen die haar zo dierbaar waren.
Binnen korte tijd velde een vreselijke ziekte diegenen die haar
zo lief waren.
Waar blijft dan haar vertrouwen, haar geloof in het goede? Zij
was altijd zo standvastig. Wat moeilijk nu om gestand te
blijven. Hoe moeilijk nu om achter te blijven, nu zovelen om
haar heen zijn overgegaan.
Hoe nu haar leven in te vullen..?
Hoe blijft zij staande..
"Neem mij alstublieft óók tot U..."
De tranen rolden over haar wangen. Alles is zó uitzichtloos,
ziet geen uitweg meer..
Dan daalt er een engel neer en ziet haar intense verdriet:
"Kom maar lieve ziel, laat mij u helpen om een nieuw begin te
maken. Uw leven is nog niet ten einde. Maar samen gaan wij op
weg om uw leven nog enigszins te verrijken. Tot de dag dat u hen
weer ziet.."
De engel Gabriël. |
|
|
