Een vlinder met tere vleugels,
bang om gewond te raken.
Nog maar kort uit de pop ontsprongen,
danst in het frêle bestaan.
De lijnen in de vleugels zijn zo teer,
etherisch komen ze over.
Een ragfijn ruisen op de wind,
los van alle beperkingen.
Zo te zweven, zo te gaan,
wat mooi om een vlinder te zijn.
Geniet maar van de ruimte,
van iedere kostbare minuut.
Het leven is zo kort,
zo lang kan de vlinder niet dansen.
Maar iedere kostbare seconde,
is een ware vreugdedans.
Zo te leven, zo te zijn,
zo volledig te laten zweven.
Wat is het leven toch kostbaar,
als je zo'n mooie vlinder mag zijn. |
 |
