|
Opgetekend:
9 september 2010
Overweging...
Een doordeweekse dag, af en toe een zonnetje achter de horizon.
Is het u ook opgevallen dat wij steeds meer leven in uitersten?
Wordt er iemand ziek of mankeert er iets, steeds vaker blijkt
het ernstig met serieuze gevolgen. Natuurlijk kun je ook gewoon
ziek zijn, maar de mens wordt snel angstig. Velen zijn ook
eenzaam en worden met hun beperkingen en eenzaamheid alleen
gelaten. Zo weinig tijd en compassie. In een sommige
ziekenhuizen worden meer dan twintig borstkanker operaties per
week uitgevoerd. Om nog maar te zwijgen van de andere soorten.
Wat een verdriet, angst en leed. Vroeger had men even pech in
zaken, even geen gelijkmatig inkomen. Nu laat men vele winkels
langdurig voor wat ze zijn. Winkels die al heel lang bestaan
ineens weg, denk aan de kleine groenteman, de kruidenier. De
mens is voorzichtig, weet niet wat er nog komt. Waar blijft mijn
spaargeld? Waar mijn pensioen? Meer werkeloosheid. Het hebben
van een baan is tegenwoordig zo betrekkelijk. Trouw vele jaren
bij een bedrijf, het kan zomaar het laatste zijn. Normen en
waarden lijken vaak ook van elastiek. Onrust, zelfs binnen de
regering: ruzie in uitersten. Niet eens meer over politiek, maar
een complete godsdienststrijd wordt uitgevochten. Hoe kunnen wij
dan verbroederen? Hoe stopt de onderliggende nijd en leren we
elkaar respecteren? Komt dit alles wel goed? Vele mensen vragen
het zich af.
|
Uit de sferen komt een antwoord...
De tijden waarin wij leefden zijn passé.
De materie vierde hoogtij. Tijd voor bezinning, tijd voor
verandering. Ieder huisje krijgt zijn kruisje, in wezenlijke of
materiële vorm.
Maar mensen, blijf gestand. Laat nooit uw peddels los. Altijd is
er weer een overkant, ook al is hij op het netvlies niet te
zien. Blijf gestand in geloof, hoop en liefde.
Vele rampen zullen zich nog voltrekken. Alles leidt naar een
uiterste, maar ook naar een grotere wijsheid en bewustwording.
Loop aan de hand van Hem die uw weg heeft uitgestippeld. Dan is
een oplossing nabij. |
|
|
|