|
|
Opgetekend: 17 oktober
2002...
|
|
|
Een mozaïek met duizenden
steentjes, een pijnbank van gedachten.
Een allesomvattende diepgang. Een puzzel met ontelbare stukjes, verpakt in de lessen des
persoon.
Hele stukken komen op hun plaats.
Velen zijn nog warrig en moeten nog invoelen
waar de juiste plek is.
Een zak vol met stukjes, dwarrelend in een keer naar beneden.
Geen handen om te vangen, als vanzelf vinden zij hun weg.
En de afbeelding is van onnoemelijke schoonheid.
Geen scherpe kantjes meer, geen wazige afdrukken.
Een aaneensluitend geheel.
De hand die ze strooide kijkt met trots er op neer.
Weer grote stukken op de plaats van een omvangrijk geheel.
Met diepe vreugde in het hart
wordt er van afstand gekeken.
Nu alles is geplaatst, is het tijd voor grote daden die u zult voelen in uw hart. |
|
 |
|
|
