|
|
Opgetekend: 7 januari
2003...
Kleine stapjes op het glibberige pad,
minuscule zendertjes die de weg wijzen.
Een grote ster boven het geheel,
een richtingaanwijzer van de Grote Geest.
Verwarde gedachten in het hoofd,
flarden van gedachten dringen zich op.
Veel kennis is vergaard,
in de eeuwen der eeuwen.
Een onzekere stap in het geheel,
compleet loslaten van het oude stuk.
Niet meer omkijken, niet meer vasthouden.
Een volledig loslaten wordt gevraagd.
Een onwennig stukje 'nu',
geen verontschuldigingen meer mogelijk.
Oude stukken volledig getransformeerd,
niet meer over de schouders kijken.
Bij het ontbreken van het oude,
is er alleen nog het nieuwe stuk.
Voorwaarts, alleen maar vooruit,
ongeacht wat dat op gaat leveren.
Situaties die de mens vormden,
zijn als schimmen verdwenen.
Wat overblijft is de naakte waarheid,
waar men blanco voor staat.
Ook de toekomst biedt geen perspectieven.
Alle verwachtingen zijn nihil.
Het enige wat nog rest,
is het volledige in het 'nu' leven.
Dat voelt glibberig op het gladde pad,
de zendertjes die ontbreken.
Een volledige overgave en vertrouwen,
dat het Grote Licht u de weg zal wijzen.
Dan komt de blijheid over de mens,
de ballast afgelegd.
Alleen nog voor ons de horizon,
waar men in liefde naar toe mag wandelen.
En alles wat onlosmakelijk in het leven is verbonden
mag zijn totale doorgang
vinden in de Geest.
Wat fijn om een kind van de Grote Geest te mogen zijn.. |
|
|
