|
|
Persoonlijk voorwoord:
Wat is het moeilijk om alles te begrijpen..
Zit ik op een mooie zondagochtend, in zo’n mooi nieuw jaar heerlijk
in het zonnetje. Genietend van een heerlijk kopje koffie en om de
stilte te vullen grijp ik naar een cd.
De muziek van Thomas Otten, Close to Silence, klinkt door de
huiskamer. Wat een weelde om zo van muziek te kunnen genieten!
En dan ineens, ja dat is moeilijk te begrijpen, voel ik een blok
op mijn borst. Daarbij een gevoel van pijn en verslagenheid. Waar
komt dat vandaan? Dat past immers niet in deze fijne sfeer.
En dan mijn arm die zo zwaar wordt.
Er wordt contact gezocht, zo van: “ga nu schrijven!, wij hebben iets
door te geven”.
Nu is het verklaarbaar, want naarmate de tekst doorkomt, voel je de
pijn van de totale mensheid. De aarde vervalt, de mens is nog zo
‘blind’.
Er is zoveel te doen.. De engelen willen zo graag de mensheid wakker
schudden. Misschien kan de onderstaande tekst ons wat bewuster
maken zodat wij stap voor stap mogen groeien naar inzicht.
Opgetekend: 18 januari 2004..
De weg ligt bezaaid met sneeuw, duizenden
kristallen weerspiegelen in het licht.
De hoofden gebogen, de armen om de lichamen geslagen, vol weemoed
over moedertje aarde.
De schokken waren niet te voorkomen, de aarde is in beweging. De natuur is
grillig geworden maar de mens zwoegt door. Vele natuurfenomenen zullen volgen
om de totale mensheid wakker te schudden.
Zij allen, zij zijn zo verdwaald, de weg kwijt in het grote geheel.
De trots van de mens heeft vormen
aangenomen
om het Allerhoogste te willen overheersen.
En God pakt zijn kinderen bij de hand, leert ze te bidden in tijden
van nood
en volledig te onderwerpen aan de hoogste wetten.
Maar alles in naam van grote liefde.
 Kleine mens, laat u leiden op het
onnoemelijke pad.
De ster zal u wijzen als u dat wilt.
En met volledige overgave zal een ieder zijn plaats bereiken.
|
|
|
