|
Opgetekend: 16
januari 2006..

Een stapel verdriet..
Een misbruikt verleden..
Een schreeuw om hulp..
Oude wonden uit het verleden hebben een blauwdruk achtergelaten,
een moeilijk begaanbare tocht. En de mens, hij sukkelt dóór. De
tranen verbergend, een krop in de keel..
De stress en de werkdruk worden aangewezen als de schuldige.
Maar de mens vergeet de oude karmische banden. Vele eeuwen kan
men lopen met de verkrampte ballast op de rug. Tot men het in
het nu ineens wéér meemaakt.
Kijk, lieve mens, hoe de dingen gebeuren. Laat alles maar over u
heen komen. In een flashback zult u de zaken begrijpen.
Integreer het in uw dagelijks bestaan. De zaken zullen duidelijk
worden, de ballast afgewerkt.
En de mens kan weer verder.. |
|
|