|
|
Opgetekend: 25
december 2006..
Een kerk, wijd open, de weg
geplaveid.
Een mens die eens komt kijken, nieuwsgierig naar die wijsheid.
Komt één keer per jaar het kerkje binnen en knielt voor Jezus
neer.
Waar waren al die andere dagen..?
Waar was toen zijn Heer..?
Te druk met leven en plezier. Geen tijd voor serieuzere zaken.
Hoe kun je anders zoveel verdienen, als je niet bezig bent met
al je taken..
Maar in zijn hart begint het te schroeien, is hij immers alléén
maar aan het vergaren..
Het geloof helemaal vergeten, een doodlopende straat al die
jaren..
Mag ik terugkeren op mijn schreden vóórdat mijn leven is
verjaard..?
Mag ik u nog leren kennen en vind U het goed als ik nog wat
wijsheid vergaar..?
Kan ik in korte tijd nog helen, al is mijn grootste tijd al
voorbij.. Mag ik mijn leven met u delen, dat maakt mij immers zo
blij..
Wat fijn om in uw kerk te mogen komen en de liefde te voelen in
mijn hart. Dát waren de zaken die ik miste en mij geestelijk
hadden verhard.
De kerk, als gebouw, is niet belangrijk. Het feit om weer uw
kind te zijn, de weg weer te hebben gevonden, dát maakt mijn
leven zo rein. Geeft weer inhoud om te groeien, eindelijk weer
goed bezig te zijn.
Wat fijn om het pad weer te hebben gevonden, Uw voetstappen
gingen mij voor. Als U mij helpt mijn weg te kunnen dragen, dan
vecht ik er weer voor.. |
 |
|
|
