|
Opgetekend: 9 juni 2003...
De ridder voelt als geen ander
dat zijn paard aan het wankelen is.
Steeds meer moeite moet hij doen om in het zadel te blijven zitten.
De grijze grauwe bergen tekenen zich af,
als een oplopend pad naar de horizon.
Nog een klein stukje en de ridder denkt te arriveren op de hoogste
top. Zijn paard is erg schichtig, want die is niet overtuigd van een
vrije doorgang.
Juist op het uiterste punt,
als alles er om gaat dat de tocht geslaagd is,
doemt er onverwachts een enorm obstakel op.
Ridder en paard worden omver geworpen.
De jonkvrouwe staat stil op de berg.
Zij wist dat hij niet feilloos naar haar toe kon klimmen.
Vele tegenstellingen moesten nog in evenwicht,
alvorens haar te kunnen schaken.
Laten wij allen vragen dat de ridder deze inspannende tocht
glansrijk mag afronden.
Zo helpe God. |
|
|
|
|