|
|
Opgetekend: 17 juli 2003...
Twee handen uitgestrekt naar
het licht,
twee voeten op een uitgesleten trede.
Twee mensenkinderen op hetzelfde moment
op weg naar dezelfde bestemming.
Het hoofd opgeheven, sierlijk in de nek.
Een ingehouden spanning en emotie.
Een zeer vastberaden stap om na lange, zéér lange tijd op de plaats
van bestemming aan te komen.
Recht over het open veld, na het passeren van de trimbaan.
Ondanks die grote uitputtingsslag,
dóórgaan naar de uiteindelijke binnenkomst..
Zal men het halen?, is het pad wel zo effen?
Of is er een hindernis opgebouwd, die zorgt dat het eindpad een
onmogelijke inspanning wordt..
Maar hij of zij die er van overtuigd is dat, na de zware beproeving
in de woestijn, er nog maar één pad zich aandient:
het pad als volgeling van Jezus.
Als men het kruis durft te dragen, zoals Hij ons eens heeft
voorgegaan, dan legt men zijn onzekerheden in Zijn hand. En vol overgave vervolgt men zijn weg,
om na lange tijd op de bestemming aan te komen. |
 |
|
|
|
