|
|
Opgetekend:
8 januari 2009..
|
| |
De weg die jullie lopen is bezaaid met rozen.
Diep donkerrood van kleur.
Met blote voeten over het pad dat geen enkele bescherming kan
bieden. De prikkels van de rozen beschadigen de huid. Nog vele
kilometers te gaan. Uithoudingsvermogen wordt gevraagd als de
doorns het vlees doorboren.
De lucht is bezwangerd van rozengeur.
Het volgende pad, vol met goudgele rozen, ligt ongestoord op u
te wachten.
Ook zij hebben scherpe kanten maar bedwelmen u met hun
schoonheid. Deze weg is al gemakkelijker te lopen. Maar wel met
blinde ogen, de voeten tastend. Het pad wordt immers steeds
smaller en de mens steeds meer alleen.
Een lichtflits op het pad. Een vooruitblik naar schitterende
tuinen vol met geurende rozen. Hun schoonheid is buitenaards.
Zij weerspiegelen opluchting en verbazing voor wat gaat komen.
Nóg een stap op het pad. De monden vallen open van de aanblik
die men dan ziet.
De meest schitterende witte rozen. De blaadjes open gevouwen,
een doorkijk naar het Almachtige.
Dit is de weg, de roos van de zuiverheid. De verbinding tussen
aards en geestelijk stuk. Zet uw voeten op deze weg. Alle
ontberingen vallen weg. Voor u alleen nog pure liefde.. |
|
|
