|
|
Opgetekend:
20 april 2014
Daar staat zij, heel alleen, de Moeder der
volkeren. Verdrietig onderaan de berg, de pijn voelend van de
laatste gebeurtenissen.
Hoe kunnen mensen zo dwalen?
Zo grenzeloos egoïstisch zijn?
Laat ze een voorbeeld nemen aan Hem die zich heeft opgeofferd en
zelf hun geweten volgen. In massa lopen ze achter elkaar, de
gevolgen achter zich latend.
Blij zitten ze weer aan het Paasfeest.
De nare gedachten laten ze los.
Het is nu toch feest?
Hij is toch weer opgestaan?
De voorgaande gebeurtenissen gauw vergetend.
Ik heb het niet geweten…
Ik, nee..., daar hoorde ik niet bij.
In oude en tegenwoordige tijden worden deze boodschappen met
voeten getreden.
De Moeder is verdrietig.
Men heeft nog niet veel geleerd.
Het Paasverhaal is bekeken als een sprookje met dodelijke afloop
als gevolg. |
|
|
|
