|
|
Opgetekend: 10 juli 2003...
Een smeekbede uit het hart,
een verzoening in de kosmos,
een aarzelende stap in 'het grote geheel'.
Was ik u zo kwijt geraakt..?
of verwachtte ik dat u mij zou dragen?
Maar daar op 't einde van het pad stond u die ik zo heb gezocht.
U was niet weg uit mijn hart,
hoefde mij niet zo ontheemd te voelen.
De liefde en hulp was alleen maar méér geworden.
de begeleider spreekt..
"Maar het mensenkind was zo druk".
"Ik reikte u de hand, hielp over de moeilijke objecten".
"Maar uw dagelijkse leven was ondergesneeuwd met honderden
beslommeringen".
"Niet ik liet u vallen, u zocht de weg niet meer".
"Even aards bezig zijn juichen wij toe,
maar wij stonden te wachten op uw hand".
"U was en bent één van ons, die wij graag willen begeleiden".
"Open het venster van uw hart en wij zullen de zoete gaven bij u in
liefde ontwikkelen".
"Kind van het 'licht', blijf gestand".
"Zoek ons altijd op de weg die wij u zijn voorgegaan".
"En uw ziel zal schitteren in lengte van dagen".
Zo spreekt uw begeleider. |
 |
|
|
