|
|
Opgetekend:
6 februari 2008..
 |
Ja, je zag mij wel, ik stond daar..
Je zag mij in een flits.
Het bouwde zich langs je op.
En zag je het grote licht?
Je dacht dat het flitste, zoals bij onweer.
Maar nee, ik was het, de grote aartsengel Michaël.
Je durfde niet te kijken, was zo snel van slag.
Ik wilde je troosten, je voelde je zo verloren.
Soms ontbreekt je alle moed en loop je zo doelloos rond. Weet
dat ik je wil vertellen dat dit een onderdeel is van het grote
proces.
De stress, de spanningen die jou omringen verstoorden steeds de
lijn. Dan konden we jou niet helpen. Daarom maar af en toe de
boel stop zetten.
Hou nog even vol mijn kind.
De lijnen worden getrokken, de horizon wenkt.
En ik zal je eeuwig terzijde staan.. |
|
|
