|
Opgetekend:
23 juli 2009..
 |
|
Een dag als elke dag.
Een mens loopt vastberaden door. Werken, boodschappen doen,
alles in een gestadig tempo.
De dag loopt ten einde. Het late licht gloort.
De mens zit uitgezakt voor de tv en komt totaal tot rust. Dan
ineens een zachte flikkering van het licht, de lamp steeds aan
en uit. De mens kijkt enigszins verschrikt op en draait een
nieuwe lamp in.
Een warme gloed, een kaars die gaat flakkeren, de mens besluit
er maar eens voor te gaan zitten.
En dan, als uit het niets, een gedachte in het hoofd. Een stille
stem, het zou een engel kunnen zijn:
"Lieve mens, als je morgen weer gaat werken, maak dan wat tijd
vrij. Een familielid is erg ziek en wordt binnenkort opgehaald.
Ga er eens langs nu het nog kan. Neem op een liefdevolle manier
afscheid."
Dit zeggen wij niet voor niets. Ga en leef ernaar. Want in het
aardse patroon van hard werken en regelmaat zitten zoveel
sociale contacten. Je naaste is je zo dierbaar..
Dank lieve mens voor je tijd. Hier zul je nooit spijt van
krijgen. Ik zal voor je zorgen en je behoeden, tot in lengte van
dagen.
Jouw Aartsengel. |
|
|
|