|
|
Opgetekend:
5 oktober 2009..
 |
| |
Verslagen,
of toch niet...?
Brokstukken rollen van de heuvel af.
Kolkende stromen, zoekgeraakte lichamen, een kind onder het
puin. Haar roepen wordt niet gehoord.
Het wordt steeds kouder, de handen gevoelloos.
Hoort zij daar kloppen?
Ja, de reddingswerkers komen dichterbij, maar kunnen haar niet
vinden. Haar been zit vast. Ze kan zich niet vrij bewegen.
Maar om haar heen een fel wit licht. Ze kan er niet in kijken,
haar ogen knipperen.
Zacht zakt ze weg in de pijn.
'Kom kleine, doe je oogjes eens open. Ik ben gekomen om je te
helpen.
Zal ik je meenemen naar het Grote Licht?
Of wil je nog zo graag leven?
Jouw tijd zit er immers nog niet op.
Ik zal helpen de mensen die zoeken jouw kant op te laten gaan.'
En ze werd er uit getrokken, onderkoeld, beide benen gebroken.
Stil dankt ze de Vader en kijkt stilletjes over haar schouder
naar die lieve mevrouw die haar kwam helpen.
Zacht vraagt ze: "was dat soms een engel?"
Een grote lichtflits kwam uit de ruimte.
En heel zacht zweefde er iets weg... |
|
|
