|
|
Opgetekend 26 januari 2003...
Als het licht brandt bij het
grote vuur, verzamelt de groep aartsvaderen om zich te beraden over
het lot van de aarde. Vele eeuwen waren zij op weg, getooid met hun
grote wijsheid, om samen in de kring plaats te nemen.
De aarde schreeuwt om hulp, de mensheid is totaal de koers kwijt.
Hun leefpatroon druist in tegen alle bestaande normen en waarden.
Oude indiaanse wijsheid wordt boven gehaald, om gezamenlijk een
hulpplan in te zetten.
Om de mensheid van de afgrond te redden.
De hedendaagse cultuur mondt uit in verschillende ziekten en gebreken.
De mensheid denkt de totale wijsheid in pacht te hebben.
De voortplanting, de genen, de mens denkt alles te kunnen bepalen.
Wanneer heeft men er nog bij stil gestaan dat geboorte een geschenk is
van het allerhoogste.
Waar blijft onze dank, als wij vooraf uit de genen een 'geschikt' kind
kunnen ontwikkelen.
De mensheid wil alleen subliem leven.
Aan levenslessen en het gekozen karma gaat men liever snel voorbij.
Wat zou de mensheid leren, als er alleen supermensen worden gekweekt.
Waar blijft de achterliggende gedachte dat ook minder bedeelde
mensen een groot geschenk zijn.
Een volmaakt leven, alles wat het hartje begeert.
Liefst een superkind op de tijd die men zelf wil.
Kortom alles wat men maar kan wensen.
Zou het niet zo kunnen zijn dat de mensheid moet inzien, dat de mens
op de stoel van het allerhoogste heeft plaatsgenomen, en de
aartsvaderen zich terecht bezorgd maken.
Mensen, heb eerbied voor de schepping en accepteer dat wat het de
mensheid heeft te bieden. Ga nooit over de grenzen van het uiterste.
Het zorgt voor uw eigen val.
Een kind geschonken door God, wordt in liefde bezield, en is een
aanwinst voor het leven op de aarde.
Verbindt u met deze aartsvaderen en vraag of de juiste woorden in uw
hoofd worden gelegd zodat men nog op tijd juist kan handelen en de aarde niet afglijdt
tot onnoemelijke diepten. |
|
 |
|
|
