|
|
Opgetekend:
28 maart 2006..
De oude indiaan Chiuhatta kijkt fronsend. Hij is al zo lang in
de sferen. Veel bagage afgelegd, vele wijsheid vergaard. Maar
hij kijkt niet trots naar de aarde..
Zijn blik gaat naar een bloedbad. Vele stammen hebben elkaar
uitgemoord. Wat in het verleden bij zijn stam speelde, wordt nu
uitgevoerd door andere bevolkingsgroepen; hoofden afgehakt,
huizen platgebrand, de haat van de ene stam tegen de andere.
Miljoenen mensen op de vlucht, zoekend naar veiligheid..
Moeders, kinderen, allen onbeschermd. Alsof een mensenleven niet
telt.
Waarom herhaalt een geschiedenis zich..?
Heeft men dan nog niets geleerd..?
De oude indianenstammen zijn tot de grond toe afgeslacht. Een
zwarte bevolking hanteert nu dezelfde normen. Laten we toch de
vredesdans dansen en reik elkaar de hand..
De oude indiaan kijkt met verdriet in de ogen; de mensheid gaat
door haat verzanden. Dáárvoor is het Grote Licht toch niet op
aarde gekomen..?
De opdracht was toch liefde voor je naaste..?
De oude indiaan slikt, hij is ontroerd door emoties. Hij vouwt
zijn handen ten hemel en schreeuwt een schreeuw om hulp.
En de mensheid is verstard, leest zijn krantje verder.
Observeert, maar doet nog steeds niets.. |
 |
|
|
