|
Opgetekend:
15 oktober 2015
|
|
Lofzang voor de Indianen
Een beeld, een hallucinatie. Een indianenmoeder beschermt
haar kind. Al eeuwen en eeuwen horen zij bij
elkaar. Oude incarnaties, samen op pad. Vanuit het dal zijn
zij samen, lid van de befaamde stammen en de oude gebruiken in
ere houdend. Vanaf de kringloop der ziel bestaan
er verbintenissen die mensen verbinden en samen laten gaan. Zeer
onwennig als ze in de hedendaagse wereld zijn. In het leven
van de indianen was er innerlijke rust. Zij leefden op het
innerlijk kompas met grote eerbied voor de natuur.
Medebroeders, verstoten door de blanken. Maar als men had kunnen
zien hoeveel zuiverheid deze mensen bezaten dan had men ze nooit
zoveel onrecht aangedaan. Indianen, geïncarneerd in
onze westerse wereld met al hun wijsheid en trouw. Laat de
mensheid dit als voorbeeld zien en ze naar waarde schatten,
zodat ze hun leven rustig kunnen leiden. Met heimwee naar
oude tijden... |
|
|
|
|
|