|
Opgetekend:
27 juni 2016

Ik, oude indiaan... Met heimwee naar oude
tijden. Wat leefden wij rijk ten aanzien van de hedendaagse
wereld. Zó dicht bij de natuur. Geen dwang, alleen
verbondenheid. Natuurlijk hadden wij ook
stammenoorlogen. Niet ieder volk was je goedgezind. Ook daar
zaten verschillen tussen. Maar de saamhorigheid van de stam
zorgde voor een hechte verbondenheid. |
Opgejaagd door de blanken
probeerden wij onze huid te redden. Zij wilden ons laten geloven
dat hun geloof het juiste was. Dat er maar één geloof was. Zij
wilden ons bekeren en noemden ons 'Roodhuiden'. Ook deelden zij
spiegeltjes en kralen uit. Natuurlijk hadden wij onze eigen
wijsheid. Wij waren een oud en wijs volk, zeker onze
medicijnmannen, en wisten hoe het leven in elkaar zat. De blanke
mens kon juist van ons leren. En nog steeds. De blanken zijn zo
de weg kwijt. Zij hebben geen ontzag meer voor hun medebroeders.
Zoals zij ons hebben uitgemoord, doen ze dat nog steeds. Wij,
oude indianen, zien het liefst dat de wapens de wereld uit gaan.
Ik, oude indiaan kijk met weemoed naar de Aarde. Wij zijn allang
naar de eeuwige jachtvelden maar het spijt ons niet.
Blanke mens blijf strait. Wij hebben u een prachtig
voorbeeld gegeven. White Feather |
|
|
|