|
|
Opgetekend:
28 juni 2005..
| De volgende tekst is
doorgegeven tijdens een verblijf aan de kust in Zeeland. Het is het
verhaal van een zeeman die daar ooit omgekomen is tijdens slecht
weer.. |
Mijn leven ging niet over rozen. Wist dat 't niet gemakkelijk zou
zijn, maar nooit had ik kunnen bevroeden dat mijn stukje zo kort zou
zijn..
Woeste golven heb ik overwonnen, nimmer was de zee te hoog. Maar wie
had vooraf kunnen dromen dat ik nimmer meer thuis zou komen..
Vrouw, kinders, alles achtergelaten in armoede en niet verzorgd. Ik
leefde in de wetenschap dat de tijden zouden keren. Nimmer gedacht
dat ik niet terug zou keren. Het huis vervallen, kinderen in 't slob.
Zij moeten nu zelfstandig leven. Nimmer had ik kunnen bedenken dat
het leven mij geen toekomst zou schenken..
In de storm, in zwaar weer terecht gekomen, heeft de zee de boot
meegenomen. Overboord geslagen, met kracht eraf. Voor mij een
eenzaam zeemansgraf. En als de storm tekeer gaat kan men mij horen.
Maar ik heb nu de wetenschap, een lichaam sterft maar een ziel gaat
nooit verloren.. |
|
|
