|
|
Opgetekend:
26 juli 2011
 |
Als in een zilveren nevel gehuld
zweefde zij weg van de aarde, de plaats waar zij zo lang was
gebleven om haar lessen te leren.
En men keek zo blij naar haar uit. Zij moest immers op het
laatste deel zo lijden, maar haar geloof was zo groot. Haar
kracht was van verre te aanschouwen.
Engelen flankeerden haar. Zachte klanken om haar heen. Gewikkeld
in een zachte zijden deken tilde haar gids haar op.
"Mensenkind, de weg zit er op. U heeft uw leven prachtig
ingevuld. Groot feest aan Gene Zijde. Een hereniging met hem die
u zo miste en alle andere familieleden."
Rust zacht † |
|
|
