Paula
Daar liep zij dan, met verende tred.
Haar pijnlijke lichaam met zich mee slepend.
En nu de verlichting.
Haar geest zo vrij, eindelijk geen lichamelijke pijn. Een lief
mens, door zorgen en pijn getekend, mag eindelijk uitrusten in
het huis van de Vader.
Een verdienste, ooit in moeilijke tijden
haar beloofd: Geen pijn, geen zorgen, alleen maar Licht.
Rust zacht Paula |
|