|
Opgetekend: 23 juli 2015
Ik vond het moeilijk op de aarde. Ging keurig
naar mijn werk maar had er echt geen zin in.
Voelde geen vreugde.
De dagen regen zich aaneen. Was dit het nu?
Ik had geen relatie, weinig vrienden. Zat ik daar 's avonds
alleen op de bank. Ja, ik weet wel dat ik geen ruggengraat
toonde. Ik liet niet zien dat ik er echt iets van wilde maken en
gaf het liefst anderen de schuld van mijn mislukte bestaan.
Eerlijk is eerlijk, er waren mensen die probeerden mij de ogen
te openen. Tot op die dag, koud en winderig. Ik was al dagen
mijzelf niet.
Op die dag zag ik mijn mislukte leven niet meer zitten. Ik vroeg
geen hulp. Wilde alleen maar dood en voerde die daad ook uit.
Nu ik terugkijk voel ik die vreselijke leegte.
Ik ben niet opgenomen in het Grote Licht. Dat moet ik nog
verdienen. Het was duidelijk mijn tijd nog niet. Nu klop ik maar
tegen jou aan, in de hoop dat je mij kunt horen. Wat heb ik
gedaan?
Waarom niet nagedacht en geprobeerd mijn leven te stroomlijnen?
Lieve mensen denk goed na tot je tot zulke stappen komt. Ik ben
ongelukkig, nog meer als dat ik op de aarde was. Ik was immers
niet ziek, geen pijn. Alleen maar geen doorzettingsvermogen. Ik
had immers geen reden om uit te stappen.
Nu ben ik een dolende ziel. Hang tussen twee dimensies. Ik moet
nog maar zien de overstap naar het Grote Licht te verdienen.
Mijn naam is Wim.
Aub, brand een kaarsje voor mij, ook al heb ik het niet
verdiend. En misschien is er wel iemand die mij kan helpen naar
het Licht te brengen. Dank Grote Vader, voor dit inzicht.
|
|
|
|