|
|
Opgetekend: 12 juni 2017
Voorwoord
Een vreemde gewaarwording. Bij het bezoeken van
een wake voor een
overleden tante voelde ik dat er iets met mij
mee ging. In de auto was
er een blauw licht. Het plakte aan mij en ik
voelde mij vreemd.
Nu, vier dagen later, kwam er uitleg...
Ik zag jou in de kerk, waar jij afscheid nam van
een familielid. Ik klampte mij aan jou vast en wilde jou zo
graag mijn verhaal vertellen...
Mijn leven was niet
gemakkelijk.
Ik had, zoals ze dat toen noemden, 'polio'.
Mijn ene been sleepte met mij mee en was een stuk korter
geworden. De mensen keken naar mij met zo’n zielige blik en ze
lachten mij uit, terwijl ik alleen maar goed wilde doen. Zoveel
mogelijk mensen helpen en een goed voorbeeld geven.
Daarom was ik bij deze wake.
Ik was heel vaag familie van de
overledene. Ook zij was een bron van hulp en liefde en hielp
vele mensen op de been.
O, wat ben ik blij dat ik mij
manifesteerde bij jou. In de auto zag je mijn begeleider, dat
was het blauwe licht. Mij zag je niet. Ik kan nog niet zo helder
verschijnen.
Ik dank je dat je alles wil
verwoorden.
Dat ik over ben en in het huis van God mag
wonen. Hier is geen minachting, alleen maar liefde. Het leven na
het aardse is goed. Daarin zit meer wijsheid en begrip. Van
afstand besturen wij de aardse mens, zij die ons kunnen horen en
volgen.
Dat maakt de aarde lichter.
Dag lief
mens,
Ik zal nog regelmatig terugkomen... |
 |
|
|
