|
Opgetekend: 8 mei 2018
|
|
Zij wankelde naar de bus, net
nu ze zo’n naar bericht had gekregen... Zij kwamen
bij haar op het bedrijf en vertelden dat haar moeder een
hartinfarct had gekregen en helaas was overleden. Hoe moest
dit nu? "Ik kan niet zonder mijn moeder", huilde zij.
"Wie moet mij dan helpen en bijstaan in het leven...?" Het gemis
voelde ze nu al. Hoe kon ik verder? En ineens,
het was alsof ik niet meer kon denken, liep ik voor de bus. Een
harde klap. De chauffeur kon niet meer stoppen.
"Het Grote Licht, dacht ik, dat is om mij heen. Nu mag ik ook
naar mijn moeder. Als zij dood is dan wil ik er ook zijn.
Als er een God is dan krijgt hij nu twee zielen thuis. Ik kon
niet anders. Leven zonder mijn moeder kon ik immers niet."
Nu ik het vertel denk ik: het was wel egoïstisch. Normaal zou ik
aards gebonden blijven maar mijn nood was te hoog. En dat
begreep de Grote Vader als geen ander... |
|
|
|