|
|
Opgetekend: 24 mei 2019
 |
Ik lag in het ziekenhuis, wachtend op een
operatie. Lang van tevoren hadden ze mij al opgenomen. Ze wisten
niet goed wat ze met mij aan moesten. Maar zodra de functies
goed zouden zijn zou ik geopereerd worden. "Morgenochtend",
vertelden ze mij...
Om 8 uur, de avond daarvoor,
nam ik afscheid.
Mijn familie kwam daar uitgebreid voor
langs. Aan de mevrouw die naast mij lag grapte ik nog: "Mocht ik
niet meer terugkomen, dan zal ik in de hemel een plaatsje voor
je voorbereiden...".
Die bewuste ochtend werd ik
opgehaald en naar de operatiekamer gebracht. Zij brachten mij
onder narcose. En wat er toen gebeurde, ik weet het niet meer.
Alleen dat ik een groot licht zag en ik voelde mij opgetild.
Dat was blijkbaar het laatste stuk van mijn leven.
Waarschijnlijk gaf mijn lichaam het op en ben ik opgehaald in de
operatiekamer.
Is er een fout gemaakt...?
Of was het mijn
tijd om te gaan...
Dat zal ik nooit weten. En de gidsen om
mij heen zwijgen.
Lieve familie, jullie zullen het zonder mij
moeten doen. De Grote Vader heeft mij geroepen.
Nu
was ik zover om het door te kunnen geven. Het gaat goed met mij,
maar ik mis de aarde zo.
Tot een weerzien...
|
|
|
