|
|
Opgetekend: 5 juli 2020
"Klote zeg, dat wij allen niet meer mochten leven...!"
Het water was onstuimig en sleurde mij
mee...
Ik beoefende mijn grote hobby: de surfplank.
Wat hadden wij ons er op verheugd. Trots en fier surfte ik
altijd door het water, tot op die dag.
Wij hadden
afgesproken, wij als vrienden allen op een surfplank en waren
allen zó ervaren.
Inderdaad, de wind was die dag wel erg
heftig. Eigenlijk griezelig, maar wel een uitdaging. Ineens,
toen ik zo aan het genieten was omdat ik de hoogste golven
trotseerde, werd ik omver geblazen. Recht op een enorme
schuimmassa af.
Ik wist dat het bestond maar als ervaren
surfer had ik dat nog nooit meegemaakt.
Dit werd
het einde van mijn bestaan op de aarde. Ook mijn vrienden zag ik
in nood. Allen waren wij nog zo jong en lieten goede vrienden en
partners achter.
Gods wegen zijn écht
ondoorgrondelijk.
Maar op die dag gebeurde er iets wat wij
nooit hadden verwacht. Ons leven hield gezamenlijk op. In de
harde wind verloren in de golven.
Hulp kwam te laat, het zat
er op. Recht op de surfplank, op weg naar een andere dimensie.
Allen die ons missen: wij houden van jullie.
Doe a.u.b.
voorzichting... |
 |
|
|
