|
Opgetekend: 28 december 2021
Oude tijden De paarden
stonden stil, ze steigerden... Als in een schim zag ik het
van afstand, hier was geen helpen meer aan. Al
heel lang hadden ze getracht mij om te brengen. Handen
vastgebonden, zo het water in. Totdat ik gered werd. Iemand
haalde mij weer naar boven met een haak. Ook de brandstapel
was voor mij aangezet. De geur van verbrand vlees. Men wilde mij
meesleuren, het vuur in. Totdat iemand mij erbij wegtrok. Op
enkele brandwonden na kon ik nog verder leven. Maar
nu was de atmosfeer grimmig. Het leek alsof alles ingesloten
werd. Voelbaar werden de gedachten. Is het jaloezie, is het
haat...? Waarom mochten rituelen niet bestaan? Het kan
toch ook helend werken... Waarom spelt men mensen een
merkteken op? Heksen uit oude tijden, je had ze wit of zwart.
Witte heksen werkten genezend maar werden ondanks dat
afgeslacht. En de paarden stonden klaar... De
vrouw werd vastgebonden. Aan vier ledematen vast, en de paarden
trokken... Een lichaam kapot gescheurd. Een onmenselijke gil
door de ruimte, de vrouw bezwijkt. Geestelijk zo sterk, maar
hier niet tegen bestand. En nu in deze tijd waarin
de ziel al lang in de sferen is hangt de veroordeling nog in de
lucht. Vol doordenkt van haat. Haar zielendeel kijkt
verdrietig rond. Hier had hij haar niet bij kunnen helpen.
Iedere ziel zijn eigen weg. Ook al voel je verbondenheid van
mens tot mens. Oude situaties blijven hangen, nieuwe wijn in
oude zakken. Deze mooie heks is over, maar helpt nog steeds
op de wereld... |
|
|
|