|
|
Opgetekend: 15 oktober 2002...
Verbreking, loslaten, het voelt
zo hol.
De schakel wordt verbroken, de ziel die feilloos voelt.
Dit is niet de weg die men kan gaan.
Het verscheurde gevoel heeft zijn weerklank.
Het was samen leven, samen veel geven.
Maar wat als de zon achter de bomen is verdwenen?
Recht de schouders, voel van binnen.
Het was de enige weg te gaan om te komen tot de kern.
Wat in de kern is afgebroken, kan verrijzen opnieuw uit de as.
Uit de restanten van een oud verleden kan nooit een fundering standhouden.
De grond moet geëgaliseerd en tussen de aarde steekt een klein madeliefje
zijn kopje omhoog.
Dat is de hoop op betere dagen.
Een volkomen nieuwe start, omgeven door nieuwe omstandigheden.
De oude vriendschap of liefde was tanende.
Het was een laag van plastic en onecht.
Onder de lagen die zijn verbroken ligt een blok van puur goud.
Degene die eerlijk durfde te zijn, die de oude meubels durfde weg te gooien
zonder nieuwe te bezitten, heeft de overstap gemaakt.
Hem of haar zullen nieuwe mogelijkheden geboden worden, een nieuwe schoorvoetende stap op het spierwitte zand.
Geen pijn, geen terugkijken meer, alleen een zuiver gevoel.
Dat de weg van het hart is gevolgd, de ziel zit niet meer in de knoop.
Een nieuwe fase.
Geen verontschuldigingen meer, maar volledig vertrouwen in Hem die uit de dood is opgestaan.
Laat het touw vieren, laat alles gebeuren en laat u leiden in Gods naam.
Leg uw handen in Hem, die uw pad heeft voorbereid.
En u zult werkelijk thuis komen.. |
|
 |
|
|
