|
|
Opgetekend 25 maart 2003...
Als straks de aanvallen stoppen, en de dood waart rond, probeert men uit alle macht te herinneren
waarom deze strijd is aangegaan.
Kloppende harten van angst.
Achter iedere schaduwkant een mogelijke vijand.
Velen zo overtuigd van een goede afloop, voelen de hete adem in de nek.
Tegenslagen, zeker niet verwacht.
Vol optimisme over de nieuwste veroveringen.
Maar het grote venijn duikt op vanuit de staart.
Een ongelijke strijd, een onmogelijk doel, de macht wordt opgezweept.
Wie treurt er straks nog om de mogelijke slachtoffers
die nog gaan vallen.
|
 |
Velen zullen getraumatiseerd worden, de gruwelen op het netvlies gebrand.
De innerlijke twijfel of dit wel de juiste weg is heeft keihard toegeslagen.
Blindelings de regeringen gevolgd, de vijand moest immers verslagen worden.
Maar wie spreekt vanuit zijn hart over een vijand,
als je als mens alleen maar vrede wil.
Onzichtbare gassen in het veld om mensen heen, de laatste adem kan worden uitgestoten.
Het is nog niet te laat om vrede te wensen en vreselijke rampen af te wenden.
|
Wordt wakker mens, en snel!
En besef, ook al behoort dit bij de lessen van de mens, dat de mensheid humaan mag sterven.
Laten wij allen vragen of de strijd afgewend mag worden zodat er toch weer vrede komt.
De weg die wij allen hebben te lopen is ingevuld van begin tot eind.
Aan de mens de keuze hoe de tussenliggende ruimte op te vullen.
Oorlog en alles wat daar bij hoort haalt immers het laagste bij de mensen boven.
Laten wij allen bidden voor hen die deze weg niet zelf hebben gekozen. |
|
|
