|
|
Opgetekend: 15 juli 2015
Mensen, luister naar mij, ik moet het laten
weten!
Ik ben verkracht, voor de ogen van mijn kinderen.
Ik kan het wel uitgillen.
Dit is mij overkomen:
Ik leefde in Afrika. Het was in een oorlogsgebied.
De soldaten kwamen en joegen ons op. Mijn man hebben ze
meegenomen. Ik was zo bang voor mijn huis dat ze het zouden
plunderen.
Met een jeep kwamen ze aangereden en ze pakten mij voor de deur
van mijn huis. Met een bajonet op mijn borst werd ik gedwongen
en meerdere mannen onteerden mijn lichaam met kracht.
Ik hoorde nog hun lachen.
Mijn kinderen gilden en keken vol ontzetting.
"Kijk maar goed, zeiden ze, dan word je een man".
|
|
 Ik
werd als oud vuil neergegooid, bloedend en al. Mijn jongens
namen ze mee. En mijn huis waar ik zo blij mee was werd in brand
gestoken.
Dagen lag ik daar, mishandeld en zonder eten en drinken. Allen
om mij heen waren gevlucht.
Mijn hart heeft het begeven door de verzengende hitte. Nu ben ik
over en vraag mij af:
Waarom is de wereld zo ziek...?
Verkrachting als wapen, pure moord.
Mijn kinderen verkocht,
als kindsoldaten ingezet.
Getekend door het leven.
Is dit het lot van een moeder?
Waarom is de wereld zo wreed...? |
|
|
