Boeddha, het symbool voor de ontwikkelende mens..

 
 DHTML JavaScript Menu By Milonic ...berichten uit de sterren...
   

Planeet Aarde, het schoolplein van de ontwikkelende mens..

   
  Thema:
  Oorlog en
       Geweld

  Vorige pagina
 

Over dit thema

  Andere thema's
  Woordenlijst
  Rondleiding
   
  Kies een jaar
  en datum:
   
  _andere_
_oorlogen_
   
  _2e WO_
  04.05.05
  03.05.14
  18.04.15
  26.04.15
  27.04.15
  29.04.15
  04.05.16
  05.05.16
  13.04.17
  15.04.17
  19.04.17
  29.04.17
  04.05.18
  03.05.19
  04.05.19
  05.05.19
  18.10.19
  05.05.20
  21.02.21
  11.03.21
  01.05.21
  04.05.21
  21.06.21
  28.04.23
  09.05.23
   
   
   
   
   
   
   
 
Opgetekend: 4 mei 2019
 
 
Voorwoord...
Een overpeinzing uit de jaren van de oorlog...
Hoe was het mogelijk dat de ene mens dat een ander aan kan doen. Zo wreed, zo barbaars...
Maar het is zoals zo vele dingen: Je zoekt het niet, het overkomt je.
Ik wilde dit zo graag vertellen, maar niet om mijzelf schoon te praten.
 
 
Daar liep ik dan. Uit de trein op het perron, meegenomen uit mijn huis.
Mijn God, wat was ik bang.
Zouden ze vrouwen ook zonder respect behandelen...? Of had ik geluk en vonden ze mij te mooi en wilden ze mij sparen...?
 
Wanhopig liep ik in een drukke rij vol met mensen. Allen verdrietig en bang voor wat er ging komen.
Ik zag ouders gescheiden worden van elkaar. En nog erger, hun kinderen bij hen weggehaald worden. Een afschuwelijk geluid, zoveel huilende kinderen.
De soldaten liepen met baby’s alsof het poppen waren. Geen enkel respect voor het leven. Wat betekende voor hen immers een mens? In alles zagen zij een vijand.
 
Een soldaat, een hogere militair, zag ik naar mij kijken. Hij begeerde mijn lichaam. En iets wat ik nooit zou doen: Ik verkocht mijzelf, om weg te komen van alle gruwelen. Wat haatte ik mijzelf. Maar ik hing zo aan het leven.
 
Eerst haalde hij mij bij de gaskamers vandaan.
En na enkele maanden liet hij mij ontsnappen want ik was niet meer die mooie vrouw. Ik was een uitgemergeld skelet. Moederziel alleen in een vreemde omgeving kwam ik terecht. Zo gevaarlijk. Maar wat omarmde ik de vrijheid. Dankzij deze man had ik immers nog een leven.
 
Ook deze officier wilde dit alles niet. Geen mensen onderdrukken. Ook een pion in het rad, het rad van verderf. Iets wat nooit had mogen plaatsvinden. Zo beestachtig, zo verachtelijk. Dit kun je niet beschrijven en wil je ook eigenlijk niet.
 
Na zoveel tijd wilde ik de waarheid vertellen.
Vaak dacht ik aan de mensen die niet dat geluk hadden en beestachtig werden afgemaakt. Dan schaamde ik mij en dacht: was ik maar een van die moeders geweest. Maar dan nog, daar hadden ze hun kinderen niet mee terug.
Dit was mijn karma. Ik had vast nog een andere taak in dat leven.
 
 
Nawoord...
Velen geven God de schuld. Maar dat is niet correct. De mens had een vrije wil en de mens had dit vrijwillig gedaan. Een periode, een zwarte bladzijde in de geschiedenis.
 
Mijn naam was Maria

   
Quick
links 
 

Naar de vorige pagina..

 

Naar de hoofdindex..

 

Naar de zoekpagina..

 

Schrijf of lees in het gastenboek..

 

Zet www.skyletters.net bij uw favorieten..

 

Naar de startpagina..

 

Achtergrondmuziek inschakelen..

 

Achtergrondmuziek uitschakelen..

 
   

 

 

 

Naar de bovenzijde van de pagina..

top
apocalypse eindtijd gevechten geweld oorlog oorlogsgeweld strijd terreur terrorisme vechten vernietiging wraak  
 
 

Copyright © 2002-2024

www.skyletters.net
all rights reserved