|
|
Opgetekend: 11 maart 2021
 |
Zie de rij mensen naar de gaskamers in
Duisland.
Opgesloten in de trein kwamen ze aan. In één rij
achter elkaar, onwetend, angstig.
Onbewust voelden
deze mensen de angst.
Dit kon nooit goed gaan. Was men Jood,
Sinti Zigeuner of gehandicapt, dan telden deze mensen niet meer
mee in de Duitse maatschappij. De macht van bovenaf besliste dat
deze bevolkingsgroepen niet meer mochten leven. Allen een stempel
opgedrukt, ontstaan uit een hatelijk ziek brein. De haat, de
onderliggende haat om deze levens te vernietigen. Het duister
regeerde...
Aardse mens, zo spreekt de gids, dit was
te erg voor woorden. Nooit en te nimmer had dit zich mogen
voltrekken. Laat u zich nooit meer van alles opleggen. Voel altijd
in met uw hart. Alle beslissingen, voor u genomen, zijn niet
altijd de juiste. Zo had God het ook niet bedoeld. De eigen wil
vierde hoogtij, gekoppeld aan haat.
Laat dit zich nooit, maar
dan ook nooit herhalen.
En denk met eerbied aan allen die in
deze vreselijke tijd het leven hebben gelaten: Ouders, kinderen,
baby’s, allen slachtoffers.
Zij zijn allen opgenomen
in het Grote Licht met een vreselijk groot trauma. Velen zijn al
weer geïncarneerd en hebben vlagen van herinneringen over de
vernietigingskampen, de dodenmars, de medische experimenten.
Een stil gebed voor allen, voor alle pijn en angst in deze helse
tijd. Dit valt niet meer te rechtvaardigen... |
|
|
