|
|
Opgetekend: 4 mei 2021
Dodenherdenking
Vrijheid...
Wat
is dat, hoor ik zeggen.
Vrijheid...
Terwijl alles je is
ontnomen.
Een menswaardig bestaan.
Vooruitzichten,
gezondheid.
Mijn geliefde die ik moest loslaten...
Als een
wrak bleef ik over.
En al die jaren
concentratiekamp.
Men liet mij werken, dag in dag uit.
Uitgemergeld, zo moe, en levend op karig voedsel. Om nog niet te
spreken van de mishandelingen die ik opliep. De geestelijke
martelingen.
Het uitzicht: De rokende pijpen van
het crematorium. Weerzinwekkend, de lucht van al die lijken. En
toen ik niet meer voor ze kon werken werd ik alsnog omgebracht.
Zij dwongen mij naar de gaskraan. Mijn laatste gedachte was:
Vrijheid, ik zou het niet meer meemaken.
Nu vanaf
Gene Zijde, waar ik getraumatiseerd ben aangekomen, besef ik één
ding: Mijn ziel heeft zijn vrijheid teruggekregen.
Mensen, u kunt niet dankbaar genoeg zijn als u in vrijheid mag
leven... |
 |
|
|
|
|
