|
|
Opgetekend: 28 april 2023
1940-1945
Angst parelde van
mijn voorhoofd.
Waar was ik in terecht gekomen...?
Men had mij een wagon ingeduwd. Onder druk werden de mensen
eruit gehaald en voortgedreven. Veel mannen, vrouwen en zelfs
kinderen. Alsof er een angstgolf om hen heen hing.
Wat gaan
ze met ons doen?
Hebben ze iets in de zin?
Of zullen ze
ons weer vrij laten?...
Opgejaagd werden wij in de
barakken gegooid. Allen buitelden over elkaar heen. Mensen
schreeuwden, baby’s huilden. Het voorspelde niet veel goeds.
Ik werd naar voren geroepen. Moest mee om te gaan wassen
vertelden ze mij. Kleren uit en onder de douche. Snel…
Ineens
realiseerde ik mij dat ik gas rook. Gelijk toen ik wilde
wegrennen stond er een officier met geweer achter mij.
“Naar
binnen jij, of ik schiet jou standrechtelijk door je kop…” Ik
had gen keus.
Dit was mijn einde. Ik viel neer en zag een
groot Wit Licht. Het was een tragische dood voor mij en velen.
Laat zo ’n vreselijke tijd zich nooit meer
herhalen. Laat de mensheid wakker worden. Dit doe je jouw
broeder of zuster niet aan. Oorlog haalt het laagste in de mens
naar boven. Dit is meer dan onmenselijk. Voor mij, mijn
nabestaanden en de gehele wereld. |
 |
|
|
