|
|
Opgetekend:
17 april 2011
| |
| |
|
|
|
| |
Een prachtige lentezon. De
zonnestralen dansen op de tafel. De liefde van de natuur, die de
harten der mensen verzacht.
Men maakt een sprongetje en omarmt het nieuwe seizoen. Alles
pril en nieuw, als een ontluikende roos.
En de aardse mens trekt de registers open en schudt de oude
laatjes leeg.
Weg met de stoffige herinneringen, frank en vrij opnieuw
beginnen. Het gezicht geheven naar de zon, die u verwarmt en
koestert.
Een stille bede naar het Allerhoogste om even blij en onbezonnen
te mogen zijn. Het leven is al zo zwaar en eist zijn karmische
tol. Gebruik deze rustpauze om uw hart te luchten.
En de 'Grote Zon' straalt en kijkt vergenoegd naar zijn
kinderen. Ondanks oorlog en geweld in de wereld kijkt Hij blij
naar de 'spirit' van de mens.
Laat voor één minuut uw zorgen varen. Maak een kuil en verbrand
de zwaarste zaken. Richt u tot De Zon en laat, terwijl u zich
koestert, het Allerhoogste even voor u zorgen. |
|
|
|
