|
|
Opgetekend: 30 januari 2016
Een kleine hand,
aftastend in haar omgeving...
Ik klampte mij overal aan vast, vertelde zij. Al tastend zocht
ik mijn weg. Het was zo koud en ik had maar een dun dekentje.
Totaal verlaten lag ik in bed. Zonder voedsel, klaar om te
sterven. De armoede en de bittere koude zorgden dat ik totaal
verkleumde. Kinderen, buren, ik zag niemand meer. Alleen mijn
eigen adem die kringetjes maakte tegen het plafond.
Dank lieve Vader, dat u mij wilde ophalen. Dit leven was niet
meer te leven.
Zoveel mensen hebben geen idee hoeveel oudere
mensen bittere armoede lijden.
In Rusland was dit erg, maar
ook in andere Oostblok landen.
Ik ben nu overgegaan en kijk
met argus ogen naar allen die zo’n zwaar bestaan hebben. Het is
op moeder aarde maar slecht verdeeld... |
 |
|
|
