Boeddha, het symbool voor de ontwikkelende mens..

 
 DHTML JavaScript Menu By Milonic ...berichten uit de sterren...
   

Planeet Aarde, het schoolplein van de ontwikkelende mens..

   
  Thema:
  Overig
  Vorige pagina
 

Over dit thema

  Andere thema's
  Woordenlijst
  Rondleiding
   
  Kies een jaar
  en datum:
  __2002__
  __2004__
  __2005__
  __2006__
  __2007__
  __2008__
  __2009__
  __2010__
  __2011__
  __2012__
  __2013__
  __2014__
  __2015__
  __2016__
  __2017__
  __2018__
  02.08.18
  22.11.18
25.12.18
   
  __2019__
  __2020__
  __2021__
  __2022__
  __2023__
   
   
   
   
   
   
 
Opgetekend: 2 augustus 2018

 
   
Die verzengende zon en hitte.
Bij jullie op de aarde kan het erg warm zijn.
Maar niet vergelijkbaar met het leven dat ik leidde in Afrika. Ik moest hard werken. In aardse termen noemt met dit slavernij.
 
In een boot werd ik verscheept met boeien om mijn voeten. En geboeid, klaar om naar een plantage te brengen. Eerst die vreselijke reis op zee, onder in het ruim opgesloten. Toen werd ik op een markt gebracht en verkocht aan de hoogste bieder.
 
Ik kwam bij een baas terecht die zeer hardvochtig was. Hij beschouwde zijn slaven als een lastig eigendom. Maar het werk moest immers gedaan worden...
Op de plantage werd ik geacht mij uit te kleden. Hij inspecteerde mijn zware lichaam en gaf opdracht tot een brandmerk. Hemel en aarde heb ik uitgegild, zo in en in veel pijn. Maar nu was ik zijn eigendom.
Toen werd ik te werk gesteld onder barre omstandigheden op de katoenvelden, in de verzengende zon met zo min mogelijk water.
Vele vrouwen en mannen werden 's nachts opgesloten in barakken. Zij werkten zich letterlijk half dood. En ging het niet hard genoeg, dan werd je gegeseld. De opzichter had een hele harde riem die hij kwistig gebruikte.
 
En hoe het zo kwam weet ik nog niet, maar op een dag werd ik ten onrechte beschuldigd en meegesleept naar een vies hok. Geen eten en vooral geen drinken. De ratten liepen over mij heen. Ik had niets gedaan, maar ik was maar een slaaf. "Help vader God", bad ik. "Laat mij niet zo lijden..."
 
En zo, door uitdroging, brak mijn laatste dag aan.
Ze sleepten mij uit het hok en ik was al overgegaan. Ze waren mij gewoon vergeten. Wat was ik gelukkig toen ik mocht overlijden en weg uit deze vreselijke kuil.
 
Nu voel ik mijn lichaam niet meer.
Ik ben opgenomen in het Grote Licht.
Wel ben ik mij blijven afvragen: Hoe kan een mens een ander mens dit aandoen...?
 
   
Quick
links 
 

Naar de vorige pagina..

 

Naar de hoofdindex..

 

Naar de zoekpagina..

 

Schrijf of lees in het gastenboek..

 

Zet www.skyletters.net bij uw favorieten..

 

Naar de startpagina..

 

Achtergrondmuziek inschakelen..

 

Achtergrondmuziek uitschakelen..

 
   

 

 

 

Naar de bovenzijde van de pagina..

top
   
 
 

Copyright © 2002-2024

www.skyletters.net
all rights reserved