|
|
Opgetekend: 25 november
2002...
Een missen van
vriendschap, een gebrek aan liefde.
Zo graag in de anders armen liggen.
De muur die er is opgetrokken, is niet meer neer te halen.
Het gepantserde hart is versperd.
Zo graag zou zij delen, haar plannen ontvouwen, de zaken samen regelen.
Alsof het verschillende werelden zijn.
Twee delen in duidelijke kampen, zo moeilijk samen te brengen.
Vele antwoorden liggen klaar. Zij heeft hem zoveel te vertellen als hij zijn vesting maar wilde verlaten.
Hoog zitten de tranen, met in haar hart de wetenschap dat op de juiste tijd hij ooit zal komen.
Eens stoppen de ondragelijke pijnen en mag de vreugde weer klinken.
Eens lossen de problemen op.
Dan komt er weer openheid, verdwijnen de spanningen en laat het hart weer zingen.
Dan komt er een einde aan de eenzaamheid, wordt de vriendschap weer
opgebouwd en ontdekt men de zuivere liefde.
Eens, ja eens komt de dag. Dan wordt de sleutel weggenomen, de goedkeuring wordt gegeven.
Dan is het grote moment dat de twee worden aaneengesmeed en hoeft men niet meer naar liefde te hunkeren.
Een moment nog mijn kind en hij komt weerom.
Het goede zal zegevieren, het nare zal men snel vergeten.
Een belofte in ware zin door het allerhoogste medegedeeld..
|
|
|
