Voor een vriendin..
Twee harten, straks ineen gevlochten,
nog steeds zoekend naar elkander..
Het was steeds zo koud, de weg zo uitzichtloos.
Een groot licht openbaart zich
en verlicht het mistige pad.
Immers, ieder stapje naar elkander
wordt nog steeds in mist gehuld.
Hij wil zo graag die warmte
en zij zoekt al zo lang..
Twee mensenkinderen door het lot
al eeuwen aan elkaar vastgeklonken.
Op weg naar huis komt hij haar tegen.
Haar lach, haar lieve trekken staan feilloos op zijn netvlies gebrand.
Alleen het bewustzijn moet nog ontwaken.
Lieve kinderen, jullie passen zo goed bij elkaar.
Als alle versperringen zijn opgeheven,
als de tijd het toelaat,
zal de weg zich voor u openen.
Hou vast, dit laatste stuk mijn kind,
nu komt het op geestelijke groei aan.
Spreek tegen de ridder in uw hart,
zodat zijn weg verlicht kan worden.
De weg naar huis ligt bezaaid met puur goud. |