|
|
Opgetekend:
10 februari 2006..
Voorwoord:
Wat gaat er door je heen als je je kindje verliest..?
Een ieder verheugt zich op een zwangerschap en een geboorte.
En dan.. alleen nog een leegte..
 |
Laat maar komen, al die tranen,
toon jouw stil verdriet..
Grote blijheid beheerste jouw leven,
zó blij met het nieuwe begin.
Maar deze ziel had andere taken. Wilde wel van ballast af maar
was nog niet rijp voor het aardse bestaan. Maar bovenal wilde
jou geen pijn doen.
Wilde niet al te lang bij jou blijven; de opdracht was om terug
te gaan.
Iedere dag zou pijnlijker worden en bracht diepe geestelijke
wonden aan.
Maar dit stukje te kunnen dragen verrijkte jou tot een zeer
groot mens.
Met liefde kijk ik op jou neer, dat je deze taak wilde
vervullen. Van heel diep voelden wij jullie verlangen. Al heel
lang hing de ziel om jullie heen. Weet dat deze weg zo moest
lopen. En jullie beloning zal groot zijn.
Lichamelijk en geestelijk zul je weer helen, jouw lach zal weer
klinken. Je bent een mensenkind met een groot hart waar wij
allen trots op zijn.
Laat maar komen die tranen.
In liefde zullen wij ze drogen..
Dank je wel lief mensenkind,
Jouw gids. |
|
|
