|
|
Opgetekend: 7 april 2013
Lief meisje, ik had het niet zo gewild, kijk met weemoed op je
neer. Weemoed over lang vervlogen tijden die zo snel aan ons
voorbij zijn gegaan.
Samen werken, samen delen. Maar vooral samen helen. Het mocht
niet zo zijn, of althans, de tijd ontbrak. |
| |
En nu twee werelden,
gescheiden van elkaar. Aan Gene Zijde voelt men geen
lichamelijke pijn meer. Het oude pijnlijke stuk is voorbij. Wat
blijft is de pijn van het gescheiden zijn van de zielenhelft.
Daar wil je mee leven, mee één zijn. Niet uit elkaar gezet
worden. Dus help ik je waarmee ik maar kan. Ik probeer jouw
dagen te verlichten en je moed in praten als alles zwaar en
uitzichtloos lijkt.
Meisje, houd moed, ook in donkere dagen. In gedachten blijf ik
bij je, en wacht je op bij de regenboog. Dit kan ons nooit meer
afgenomen worden: De herinnering wat ooit was, en tijden die
voor ons nog komen.
|
|
|
