|
|
Opgetekend: 7 december 2014
Hé, lief meisje...
Ik was in mijn leven niet ongelukkig. Had een goed gezin en
fijne kinderen. Natuurlijk was er af en toe wel strijd, niets is
zo volmaakt als het lijkt. Maar ondanks mijn werk voelde ik een
honger naar een hoger spiritueel doel, waar ik toch angst voor
had. Ik wilde groeien maar leefde niet erg bewust.
Vaak mijmerde ik en voelde mij stil van binnen. Ik wilde voelen
dat het leven de moeite waard was. Ook de dood vond ik
bedreigend. Maar toen ik eenmaal de aarde had verlaten was die
angst totaal verdwenen. Ik mocht daar verder leven, zij het dan
in geestelijke vorm. Ook hier begon ik een groeiproces en
ontmoette ik gelijkgestemde zielen.
Aan één ding zal ik nooit wennen:
Het verlies van de mensen die ik moest achterlaten.
Had ik maar voor mijn echte liefde uit mogen komen. Dan hadden
wij op de aarde ook samen kunnen werken.
Zij spreken hier van een zielenvlam of soulmate. Dan zie ik je
op de aarde en ik mis je zo. Ik zie dat jij je inzet voor de
mensheid en voel veel respect voor je.
Ooit is er een hereniging. Wat is dat in jaren, als je weet dat
zielen weer herenigd worden...
Mijn tijd zat er op.
Ik dank voor mijn aardse leven omdat er vele momenten zijn die
ik koesterde.
Hier straalt het als een prachtige diamant, die ik ooit weer
hoop te helen.
Samen met jou... |
 |
|
|
