|
|
Opgetekend:
7 maart 2022
Drank en drugs
ruïneerde mijn leven met de dood tot gevolg.
Hier mijn trieste verhaal...
Als kind zijn de voelde ik mij een
prinsesje.
De ouders die mij opgevoed hadden waren zulke lieve
mensen. Ik kreeg alles wat mijn hartje begeerde. Ik was echt hun
liefste meisje, zo voelde dat.
Op school was ik vaak het
middelpunt. Veel vriendinnetjes die graag met mij speelden. Mijn
ouders waren erg goed voor mij. En in gedachten bezocht ik mooie
en inspirerende landen. Kortom mijn jeugd was top.
Natuurlijk zag ik toen ik groter werd dat de jongens naar mij
keken. Ik voelde mij daardoor mooi en zeer geliefd. Maar veel tijd
had ik hier niet voor. Mijn grootste wens was immers om model te
worden. Zo beroemd dat er vele deuren voor mij open zouden gaan.
Het was wel een hard leven. Ik moest zien mijn mooie figuurtje te
behouden. Een leven vol ontberingen en laxeermiddelen. Alleen maar
om niet dikker te worden. Alles draaide daarom.
Het was ook een
eenzaam leven. Mijn ouders zag ik niet zo veel meer.
Ik
reisde langs alle grote steden en stond dan op de catwalk. Ik had
veel succes. Wie had dat kunnen denken, dat eenvoudige meisje uit
Holland.
Op een bepaalde dag kwam ik een man tegen. Hij was
zeer autoritair en had donkere ogen. Ik was op slag onder de
indruk en verliefd. Hij reisde met mij mee over de wereld en wij
bezochten vele feesten. Mijn aanzien groeide.
Eén ding was
niet prettig aan hem, hij gebruikte drugs. Zelf stond ik daar niet
voor open. Maar door de druk van het modellenleven begon ik het te
proberen. Een lijntje, LSD, Coke, het werd steeds meer. Tot op de
dag dat wij na een party een bezoek brachten aan mensen in een
luxe appartement. Daar werd pas echt gebruikt...
Ik voelde
mij gevleid omdat ze mij zo mooi vonden. Ook hadden ze een vrije
seksuele opvatting, zal ik niet over uitweiden. Eigenlijk weet ik
niet zoveel meer van die avond. Alleen dat de man die bij mij was
al heel snel was weggegaan. Dat ze mij gedrogeerd hadden dat kon
niet anders. Drank, drugs, alles door elkaar. Wij waren allen in
een roes. Ik had het koud want ik miste mijn kleren. Zij zaten
steeds aan mij. Heel vaag herinner ik mij nog dat wij buiten
stonden op de balustrade. Er waren woorden, ik had iets niet goed
gevonden of zo. Het ging er ruw aan toe. Ongeluk of niet, ik ben
over de rand geduwd. Doodgevallen op een betonnen vloer.
Versuft door het Witte Licht werd ik meegenomen door een gids naar
Gene Zijde. Nu kijk ik terug.
Wat was ik naïef. Ja ik werd
geduwd, met de dood als gevolg. Maar de juiste feiten zullen ze
wel nooit kunnen achterhalen. Ik was zo jong en mijn leven hield
al op.
Wat mij bezighoudt is het verlies voor mijn ouders.
Dat hadden zij niet verdiend. En ik zou alle jonge meisjes willen
zeggen: Blijf weg van overmatige drank en zeker drugs. Dat is niet
stoer, dat is dodelijk. Als je in zo’n schijnwereld terecht komt
wees dan voorzichtig. Het is niet verkeerd om op jezelf te passen
als je nog wat langer wilt leven. Voor mij zit het erop. Ik heb in
mijn leven niet kunnen bereiken wat ik nastreefde. Vol weemoed
kijk ik naar de aarde... |
 |
|
|
