|
|
Opgetekend:
19 juli 2022
Al jaren woonde ik in het buitenland.
Ik had een prachtig huis aan de kust. Wat een fijn gevoel om ‘s
morgens vroeg uit te kijken over de zee. Zo rustgevend, boten op
de achtergrond.
Zelf hield ik veel van watersport:
zwemmen en duiken was mijn favoriet. Het was een feest om dat te
beoefenen. Op het strand had ik een prachtig restaurantje en ik
was de trotse eigenaar. De lokale bevolking en toeristen kwamen
daar voor mijn heerlijke gerechten. In de avond met prachtige
windlichten op de tafels zaten de mensen te genieten.
Ik woonde daar met mijn vriendin.
Een echt gelukkige relatie
was het niet. Maar alleen was ook maar alleen. Ik was zo trots op
wat ik had opgebouwd…
Vroeger in mijn jeugd hadden wij het niet
zo breed. Mijn vader was een goede vader en een hardwerkende man.
En mijn moeder had wel een dubbele baan. Om voor ons te zorgen was
niets teveel.
Men voedde ons op tot volwaardige mensen. Dat
heeft mij goed gedaan, leren de tering naar de nering te zetten.
Des te blij en trots was ik op wat ik nu had opgebouwd. Mijn
vriendin was nooit blij, wilde altijd meer. Nóg meer luxe…
Ook
wilde ik zo graag kinderen. Buiten het feit dat ik kinderen zo
lief vond wilde ik graag een opvolger. Maar mevrouw wilde geen
dikke buiken en zeker geen zwangerschapsstriemen, stel je voor.
Dus ons leven was eigenlijk erg leeg. Op een bepaald moment kregen
wij er echt ruzie over. Zij schreeuwde en zei: “ik wil alleen een
luxe leven op dit prachtige plekje op de aarde”.
Huilend
verliet ik mijn huis om in mijn boot te springen.
Weg, de zee
op...
Na een stuk varen gooide ik mijn netten uit. Maar wat mij
zo opviel, alles draaide om mij heen. Ik had mij ook zo druk
gemaakt. Tot het moment dat ik in elkaar zakte en met mijn hoofd
op de boot klapte. Het kan niet anders dat ik ben verdronken, of
mijn hart heeft het begeven.
Nu geef ik dit verhaal
door en gelukkig is er een dóórleven. Ik ben aangekomen in het
Grote Licht.
Mijn vriendin mist mij vast niet. Alle weelde is
nu voor haar. Ik had een mooi maar leeg leven, maar ik had nog
graag wat langer op de aarde willen blijven. Maar als je tijd er
is dan houdt het op. Trots ben ik wel wat ik had opgebouwd met
eigen handen. Maar het was allemaal materie, en dat is niet
blijvend.
Mijn naam is Dirk |
 |
|
|
