Boeddha, het symbool voor de ontwikkelende mens..

 
 DHTML JavaScript Menu By Milonic ...berichten uit de sterren...
   

Planeet Aarde, het schoolplein van de ontwikkelende mens..

   
  Thema:
  Levensverhalen
  Vorige pagina
 

Over dit thema

  Andere thema's
  Woordenlijst
  Rondleiding
   
  Kies een jaar
  en datum:
  __2021__
  __2022__
  __2023__
  __2024__
  04.01.24
  13.01.24
  26.01.24
  29.02.24
  31.03.24
  04.06.24
  09.06.24
  24.08.24
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
 
Opgetekend: 4 januari 2024

 
Ik loop voorop en wil graag ons verhaal vertellen.
Ik ben een man en vertegenwoordig een hele groep mensen. Allen hebben vast gezeten in de oorlog in een Duits concentratiekamp. Voor het merendeel zijn wij van Joodse afkomst. De ontberingen die wij hebben geleden zijn met geen pen te beschrijven. Gemarteld, uitgehongerd en tewerkgesteld. Wij sliepen in barakken op de grond. De angst die daar hing was niet te beschrijven. Zij hebben op ons ingebeukt zodat wij ons volledige zelfvertrouwen zijn verloren.
 
Wij zagen dat vele mensen zich bij aankomst moesten douchen. Helaas was dat geen water wat er uit kwam maar gas. Regelrechte moord, om daarna in het crematorium te belanden. Die pijp rookte onafgebroken. Wij mochten nog even. Zij wilden ons, omdat wij Jood waren, vernederen en hadden andere plannen met ons. Het was daar zo koud, wij hadden veel pijn en een angstig voorgevoel. Als wij elkaar aankeken lazen wij de angst in ieders ogen. Ze gaan toch niet experimenten op ons uitvoeren…? Alleen de manier al, zoals wij uit onze huizen waren gesleurd en in een ratelende wagon gezet.
 
Op een bepaald moment, toen het einde van de oorlog in zicht was, werden wij bijeen gedreven. Zij beloofden ons een vrije aftocht. “Vieze Joden”, zeiden ze. “Ga maar gauw naar de wagon”, zeiden ze. Schoorvoetend gingen wij op weg. Zouden wij dan toch uiteindelijk de vrijheid weer krijgen? Net voor het zover was werden wij standrechtelijk neergeschoten. Een enkele van onze groep ontsnapte.
 
Nu zijn wij getraumatiseerd aan Gene Zijde aangekomen. Wij beseffen dat de Joodse nationaliteit erg kwetsbaar was. Zeker nu weer, in de oorlog in het Midden-Oosten. Dat nemen wij waar.
Wij moeten rusten. Onze groep is gezamenlijk over gegaan. Ons leven was een hel. Wij vragen aan de Grote Vader of dit bloedvergieten nooit meer hoeft voor te komen. Ook al heeft men lessen op de aarde te leren, dit is de zwaarste…
 
Mensheid, denk hier maar eens goed over na. De beelden van deze gruweldaden raken wij nooit meer kwijt.
 
Mijn naam is Zacharias
   
Quick
links 
 

Naar de vorige pagina..

 

Naar de hoofdindex..

 

Naar de zoekpagina..

 

Schrijf of lees in het gastenboek..

 

Zet www.skyletters.net bij uw favorieten..

 

Naar de startpagina..

 

Achtergrondmuziek inschakelen..

 

Achtergrondmuziek uitschakelen..

 
   

 

 

 

Naar de bovenzijde van de pagina..

top
   
 
 

Copyright © 2002-2024

www.skyletters.net
all rights reserved