|
|
Opgetekend: 9 juni 2024
‘s morgens vroeg waren wij al vertrokken.
Heel vrolijk op weg om leuk vakantie te gaan vieren. Lang
hadden wij er al voor gespaard. Heerlijk een paar weken geen
drukte aan ons hoofd, geen stress en gezeur.
Wij
gingen op weg naar Duitsland en wilden door naar Italië. Frankrijk
vonden wij ook erg leuk, we zagen het wel...
Wij zongen liedjes
in de auto en voelden ons erg jong. Mijn man zat achter het stuur,
onbevangen op de Duitse snelwegen. Het weer was goed, mijn man was
een ervaren chauffeur en bijna geen files. Onderweg stopten wij
nog bij een pomp om te tanken en koffie te drinken. Wat een vrij
gevoel zo buiten met een heerlijk broodje. Vrijheid en een
geluksgevoel ging er door mij heen.
Weer verder
gereden werd het al drukker. Halverwege was er een opstopping,
alles over één baan. Wij zaten aan de juiste kant en reden
gestadig verder. Toen opeens, terwijl ze moesten wachten vanaf de
andere kant, denderde er een vrachtwagen door. Met hoge snelheid
recht op ons af, geen remmen meer aan…
Mijn man werd
op slag gedood en ik sloeg tegen de voorruit, bekneld tussen de
twee voertuigen. Half besefte ik nog dat ik niet meer kon ademen.
Een hulpverlener probeerde te helpen.
Help…, dacht ik...Help
mij, ik stik…
Maar daar werd niet op gelet. Zij probeerden
mijn benen vrij te krijgen. Zo verliet ik mijn lichaam. Weg was de
mooie wereld, wij waren er niet meer.
Dit is dus een
einde van een leven. Een vol, fijn leven. En ineens, al is het
maar door toedoen van een ander, is het ineens weg. Door overmoed.
Ik heb dit doorgegeven via een medium.
Lang er
op gewacht om het door te geven. Ik wil mensen graag wakker
schudden: Let op in het verkeer, wees niet overmoedig. De
chauffeur die ons aanreed is ook zwaar geraakt. Hij zal zijn leven
in een rolstoel moeten slijten. Eén doortastende verkeerde
beweging was de oorzaak van twee doden en één gehandicapte. Levens
totaal verwoest. Pijn en wanhoop niet meer weg te denken… |
 |
|
|
